از حرف تا عمل وعده وعیدهای انتخاباتی دولت یازدهم

در برخی از سخنرانی‌های خود به مردم قول داد که با برنامه‌ریزی و کمک متخصصین خبره، مشکل بیکاری جوانان به‌ویژه جوانان تحصیلکرده را برطرف کند، و بسیاری وعده‌های دیگر...

اما اینکه این وعده و وعیدهای انتخاباتی از سال 92 تا 96 چقدر محقق شده و می‎شود و این شعارها چقدر جامه عمل پوشیدند، موضوعی است که قدس در گفت‌وگو با کارشناسان به بررسی آن پرداخته است.

«ابراهیم کارخانه‌ای»، نماینده مردم همدان در مجلس نهم با اشاره به شعارهای انتخاباتی روحانی برای حل معضل بیکاری به قدس می‌گوید: از سال ۹۲ تا الان، میزان بیکاران جامعه افزایش پیدا کرده است، خصوصاً در میان فارغ‌التحصیلان دانشگاهی نرخ بیکاری بیش از سه‌برابر نرخ بیکاری عمومی در کشور است. این در حالی‌ است که قرار بود نرخ بیکاری کاهش پیدا کند و اشتغال‌های جدیدی به وجود بیاید که با رشد فعالیت‌های دانشگاهی بتواند نرخ بیکاری را هم کاهش دهد، ولی متأسفانه در عمل این‌طور نشد.

وی عنوان می‌کند: در طول سه‌سال گذشته، دولت به‌جای اینکه توانمندی‌ها و مزیت‌های داخلی کشور را در خدمت تولید قرار دهد، بیشتر نگاه خودش را متوجه خارج از کشور کرده و چشم امیدش به این بوده که از خارج از کشور، گشایشی صورت گیرد. به‌عبارتی طی این سال‌ها دولت رفع مشکلات داخلی کشور را به برجام گره زده است تا از طریق رونق اقتصادی که از خارج از کشور می‌خواهد پا بگیرد، مشکل بیکاری و رونق اقتصادی کشور را حل کند.

 به‌گفته کارخانه‌ای، علی‌رغم تمام وعده‌هایی‌که برجام را پایان تحریم و رفع مشکلات عنوان می‌کرد، شاهدیم که همچنان ساختار اساسی تحریم‌ها به قوت خود باقی است.

این نماینده سابق مجلس با بیان اینکه واقعیت این است که به شیطان بزرگ نمی‌شود اعتماد کرد، می‌گوید: با امیدواری به شیطان بزرگ و همدستانش نمی‌توان منتظر و امیدوار حل مشکلات شد. با وعده‌های غربی‌ها و حتی توافق‌هایی‌که مکتوب انجام دادند، تحولی در کشور به‌وجود نمی‌آید، این است که ما در طول این سه‌سال شاهد هستیم که رونق اقتصادی در کشور به‌وجود نیامده و حتی بیکاری افزایش پیدا کرده و رکود همچنان باقی است و شاید بیشتر هم شده باشد.

اقتصاد مقاومتی؛ راه علاجی که نادیده گرفته می‌شود

وی می‌گوید: برخی مطرح می‌کنند جلوی افزایش نرخ تورم گرفته شده است. خوب وقتی‌که در جامعه رکود وجود دارد و فروشنده حاضر است کالای خودش را زیرقیمت به فروش برساند و کسی نمی‌خرد، طبیعی است که شاهد افزایش قیمت‌ها نباشیم و این یک امر بدیهی است که همراه با رکود برای کشور پیش آمد.

کارخانه‌ای با اشاره به سخن رهبری که با ابلاغ سیاست‌های اقتصاد مقاومتی در سال ۹۳ تنها راه علاج مشکلات اقتصادی کشور را تکیه بر اقتصاد مقاومتی دانستند، می‌افزاید: همان‌گونه‌که مقام معظم رهبری حل مشکلات را تکیه بر توانمندی‌ها و قدرت داخلی می‌دانند، می‌بایست نگاه‌ها عوض شود. جمهوری اسلامی ایران، کشوری غنی است، ما ذخایر بسیاری در این کشور داریم، توانمندی‌های انسانی، مادی، معنوی و فیزیکی بالایی در این کشور وجود دارد. اگر به این‌ها تکیه شود، ما می‌توانیم شاهد رونق اقتصادی در کشور باشیم، و الا تا زمانی‌که نگاه دولت به خارج از مرزهای کشور است، مشکلات اقتصادی کشور رفع نخواهد شد.

«سیدناصر موسوی‌لارگانی»، نماینده مردم فلاورجان هم به قدس می‌گوید: دکتر روحانی در شعارهای تبلیغاتی خود همچنین بعد از نشستن بر کرسی ریاست‌جمهوری وعده‌هایی دادند. یکی از این وعده‌ها این بود که ما ظرف ۱۰۰ روز مسایل اقتصادی و مشکلات را برطرف می‌کنیم و گزارشی را در همین رابطه به مردم می‌دهیم.

وی می‌افزاید: خیلی از اصلاح‌طلبان، یعنی کسانی‌که همراه و مدافع ایشان بودند و در بحث انتخابات از وی حمایت کردند هم الان می‌گویند نه در موارد اقتصادی و نه فرهنگی، هیچ‌کدام از وعده‌هایی‌که آقای روحانی به مردم دادند، عملیاتی نشده است.

«پرویز سروری»، رئیس کمیسیون نظارت و حقوقی شورای شهر تهران هم به قدس می‌گوید: ما در زمان برگزاری رقابت‌های انتخاباتی شاهد موضع‌گیری‌های متعدد آقای روحانی در زمینه‌های مختلف بودیم که مهم‌ترین آن، اولویت مردم در مسأله معیشت و اقتصاد بود. ایشان قول داده بودند که چرخ اقتصاد را همگام با چرخ سانتیفیوژرها به چرخش در بیاورند و با موضوع برجام، رونق را به اقتصاد برگردانند، تحریم را از اقتصاد بردارند و به‌اصلاح به مسأله یارانه‌ها و نقدینگی مردم بپردازند و اقتدار و عزت را به پاسپورت ایرانی برگردانند و از این‌دست اظهارات.

تخم‌مرغ‌های نظام در سبد برجام

وی می‌افزاید: اما امروز بعد از سه‌سال از دوران انتخابات ریاست‌جمهوری دولت یازدهم شاهد هستیم که نه‌تنها این اقدامات جنبه عملی پیدا نکرده، بلکه دولت تمام تخم‌مرغ‌های نظام را در سبد برجام گذاشته و هرروز وعده حل مشکلات مردم را و به‌اصطلاح رسیدن به رونق اقتصادی و کاهش تحریم‌ها و حرکت به‌سوی اشتغال و تولید نشاط اجتماعی را وعده می‌دهد. اما متأسفانه ما آن چیزی را که در زمینه اجتماعی می‌بینیم، بسیار مغایر با گزارش‌های بسیار امیدوارکننده‌ای است که رییس‌جمهور در گزارش سه‌ساله خود داده‌اند.

به‌گفته سروری راه برون‌رفت از وضعیت کنونی این است که ما بپذیریم که برجام حلال مشکلات اقتصادی ایران نیست؛ چراکه دشمنان به تعهدات خود عمل نکردند و تحریم را برنداشتند.

وی معتقد است؛ راه چاره، بازگشت به تفکر جهادی است و اینکه اقتصاد مقاومتی را در سرلوحه توجهات قرار دهیم، اما متأسفانه در این زمینه هم به‌جز شعار و یک سلسله وعده و وعیدها، هنوز اقدام عملی مؤثری را در زمینه اقتصاد مقاومتی شاهد نیستیم.

سروری می‌گوید: در حال‌حاضر شاهدیم که هم رونق به اقتصاد ایران برنگشته و هم مشکل اشتغال و رکود روزافزون است. همه این‌ها نشان می‌دهد که متأسفانه دولت نتوانسته به مهم‌ترین وعده خود که کاهش فاصله‌های طبقاتی و رسیدن به رونق و عبور از رکود و حل مسأله اشتغال است، دست پیدا کند.

وقتی دولت اقتصاد ایران را نمی‌شناسد!

«دکتر ابراهیم رزاقی»، اقتصاددان هم می‌گوید: شعارهای آقای رئیس‌جمهور همانند وعده‌هایی است که تقریباً سایر رییس‌جمهورهای دیگر بعد از جنگ تحمیل دادند و به‌نظر می‌آید که اقتصاد ایران را نشناختند و یا فکر می‌کردند که آنچه صندوق ملی پول آمریکایی راجع به اصلاحات اقتصادی و سیاست‌های تعدیل اقتصادی می‌گوید، مشکل ما را حل می‌کند!

وی عنوان می‌کند: به‌نظر می‌آید که این سیر به‌تدریج مشکلات اقتصادی ایران را مثل همان بیکاری، فقر و رکود و اختلاف طبقاتی تشدید کرده است و از طرفی بنیان این گذاشته شده که مدیرانی‌که در رأس قرار می‌گیرند، مقداری تجمل‌گرا باشند، بهتر است.

رزاقی با اشاره به یکی از وعده‌های اقتصادی دولت یازدهم که تکیه بر اقتصاد بدون نفت بود، ابراز می‌کند: گفتند می‌خواهیم از نفت جدا شویم و به نفت متکی نباشیم. اما ما می‌بینیم که عملاً اتفاقی نیفتاده است و چه‌بسا که براساس آمارها، حتی بیکاری و فقر افزایش پیدا کرده است.

به‌اعتقاد این اقتصاددان، وعده حل مشکلات اقتصادی کشور در 100 روز، تنها یک شعار و تبلیغات زیادی بود؛ چراکه مگر می‌شود در ۱۰۰ روز مشکلات ایران را حل کرد؟ مگر چنین چیزی می‌شود؟ هنوز هم تیم دولت آقای روحانی همان حرف‌ها را می‌زنند.

وی با اشاره به مسأله حقوق‌های نجومی می‌گوید: مگر می‌شود مدیرانی حقوق‌های 50 تا 100 میلیونی بگیرند و مشکل ۱۲ میلیون بیکار در کشور حل شود؟ واقعاً چرا باید این‌گونه باشد؟

وی تأکید می‌کند: آقای روحانی در این شرایط فقر و رکود اقتصادی کماکان به فکر خودشان هستند و دایماً هم می‌گویند برجام! برجام هم آمد و تمام شد و هیچ اتفاقی نیفتاد و بازهم می‌گویند مشکل نبود اشتغال، بیکاری و رکود را حل می‌کنیم. اشتغال، بیمه، درمان، بهداشت، آموزش، مسکن، خوراک و پوشاک، مهم‌ترین مشکلات مردم است، ولی دولت‌ها این را اصلاً وظیفه خودشان نمی‌دانند؛ درحالی‌که این درست برخلاف قانون اساسی و اندیشه‌های امام راحل(ره) است.